شخصی آمد خدمت حضرت صادق علیه السلام و عرض کرد: حدیثی از شما روایت کرده‌اند، می‌خواهم بدانم درست است یا نادرست. راجع به ولایت و مسئله عمل است. آیا راست است که شما فرموده‌اید: اذا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ ما شِئْتَ «۱» یعنی هر وقت معرفت به امامت درست شد هر اندازه و هرچه می‌خواهی عمل کن. حضرت فرمود: بلی من این جمله را گفته‌ام. عرض کرد: وَ انْ زَنی وَ انْ سَرَقَ ۲؟ آیا معنی حرف شما این است که اگر کسی معرفت به امام پیدا کرد هرکاری که دلش می‌خواهد ولو زنا و یا دزدی بکند؟ تا این جمله را گفت امام برآشفت و فرمود: وای بر شما، شما این جور معنی کلام ما را می‌فهمید؟! معنی این جمله‌ای که من گفتم این نیست که شما فهمیده‌اید؛ مقصود من این است که وقتی امام را شناختید و معرفت به امام پیدا کردید، آنگاه هرچه دلتان می‌خواهد عمل صالح انجام دهید، برای اینکه امام را شناخته‌ای و می‌فهمی چه جور عمل صالح انجام دهی، شرط قبول عمل را پیدا کرده‌ای. حالا که امام‌شناس شده‌ای، حالا که علی‌شناس شده‌ای، حالا که حسین‌شناس شده‌ای، هرچه می‌خواهی عمل خیر کن. من کی گفتم وقتی امام را شناختی هر فسق و فجوری را که خواستی انجام بده؟!
پ.ن:
- برگرفته از کتاب "احیای تفکر اسلامی" از شهید مطهری. لینک مطالعه کامل این بحث در اینجا
- آدرس دقیق در کتاب: مجموعه‌آثاراستادشهیدمطهری، ج۲۵، ص: ۴۳۳
- منبع حدیث: اصول کافی، ج ۴/ ص ۲۰۷.
